ความทรงจำในวันที่ 13 ตุลาคม
- เราเป็นคนเจน Z
- เราเกิดมาจำความได้ก็รักในหลวงเลย
- เราจำไม่ได้หรอกว่าเพราะอะไร เรารู้แค่พ่อแม่เรารักในหลวง และคุณครูก็สอนให้เรารักในหลวง
- เราเรียนในโรงเรียนของรัฐบาล คุณครูสอนเราว่าในหลวง ร.9 ทำงานหนัก
- เราเคยเข้าค่ายลูกเสือแล้วคุณครูเปิดเพลงของพี่เบิรฺ์ด แล้วเราร้องไห้ด้วยแหละ อินมาก
- เราไม่ได้อินอะไรมากกับเพลงที่เปิดในโรงหนังนะ คือ แบบ เราก็รักในหลวงนะ แต่คิดว่าไม่ได้แบบจะต้องรักจนเวอร์ คลั่งไคล้ แบบดาราเกาหลีอะไรเบอร์นั้น
- เราไม่ทนดูข่าวสองทุ่มหรอก ดูละครหลังข่าวแล้วก็นอนเลย แต่ไอ้ละครหลังข่าวนี่ก็สอดแทรกให้เรารักในหลวงอยู่ดี เออ.. เราอินกับพี่อ๊อฟนะ ที่บอกไม่รักพ่อก็ให้ออกจากบ้านอะ
- เราไม่ได้ตามข่าวการเมืองมากหรอก แต่รู้ว่ามีคนวิจารณ์สถาบัน เราก็สงสัยว่าวิจารณ์ทำไม เราจะคิดว่านักการเมืองก็เหมือนกันหมด ทะเลาะแย่งชิงอำนาจกัน อยากให้ในหลวงเป็นนายกด้วยซ้ำ เพราะนักการเมืองให้ปลา พระราชาให้เบ็ด
- เราก็เล่นโซเชียลนะ หน้าฟีดก็ไม่ได้อะไรกับในหลวงมากหรอก แต่เห็นใครแชร์ ๆ คำสอนของพ่อ ก็แชร์ต่อ ตามปกติ เหมือนแชร์ธรรมะอะ
- เรายังไม่ 10 ขวบเลย ตอนรัฐประหาร 49 ผ่านไป ๆ ตอนรัฐประหาร 57 เราก็ยังอยู่มัธยม ก็ไม่ได้อะไรมาก มองว่าการเมืองเป็นเรื่องไกลตัว
- เราเข้ามหาลัยจากนั้นไม่นาน ตอนนั้น เรา anti อาจารยฺ์หลาย ๆ คนมาก เราคิดว่าอาจารย์เป็นพวกเสื้อแดง หัวรุนแรง
- เราเรียนไปเรื่อย ๆ ก็เริ่มเปิดโลกมากขึ้น รู้สึกไม่ชอบที่ทหารเข้ามาวุ่นวายการเมือง เริ่มเถียงกับที่บ้านเรื่องการเมืองบ้างละ
- เราว่าจุดเปลี่ยนเราคือช่วงมหาลัยเลย รู้สึกตัวเอง ignorance มาก เอียง ๆ ไปทางสลิ่มด้วยซ้ำ เราคิดว่าเราตาสว่างแล้ว เริ่มรู้แล้วว่าที่คนด่าทักษิณโกง ๆ นี่เอาจริง ๆ มันพิสูจน์อะไรไม่ได้เลย ไหนจะเรื่องคนเสื้อแดงเผาบ้านเผาเมืองอีก มันวาทะกรรมทั้งนั้น รู้สึกผิดเบา ๆ
- เราก็ยังรักในหลวงอยู่ คิดว่าในหลวงไม่ได้เกี่ยวอะไร
- เรารู้สึกฟ้าถล่มแผ่นดินทลาย รู้สึกจุกอกอยู่ในใจ ทำตัวไม่ถูก วันนั้น วันที่ 13 ตุลาคม เรารู้สึกอึ้งมากเลย เรายอมรับความจริงข้อนี้ไม่ได้ เราไม่คิดว่าในหลวงจะจากไป เราคิดไม่ออกเลยว่าบ้านเมืองหน้าตาจะเป็นยังไง เรา inbox ไปหาเพื่อน ๆ หลายคนเพื่อตรวจสอบข่าวว่าจริงรึเปล่า ตอนนั้นก็มี Fake news เยอะ สุดท้ายก็ต้องยอมรับว่าท่านจากพวกเราไปแล้ว ไม่คิดว่าวันนี้จะมาถึง
- เราคิดว่าหลังจากนี้ ระยะแรก ๆ ก็ไม่ได้มีอะไรมาก เราก็ยังรักในหลวง ร.9 อยู่
- เราไม่ชอบรัฐบาลทหาร และแน่นอนว่าเราเลือกพรรคอนาคตใหม่ เพราะมีนโยบายที่ทันสมัย ดูเป็นพรรคการเมืองใหม่ ที่ไม่ใช่ทักษิณ ไม่ใช่สุเทพ คิดว่าเป็นทางเลือกที่ดี
- เราโกรธมากตอนพรรคอนาคตใหม่โดนจบ ดูสีหน้าแวดตาของ ธนาธร กับปิยบุตร แล้วจะร้องไห้ตาม
- เราไปร่วมชุมนุมกับมหาลัยแห่งหนึ่งด้วย วันนั้น แต่เพราะโควิด เลยทำให้ม็อบตอนนั้นจุดไม่ติดเท่าไหร่
- เราไม่รู้ตัวหรอก ว่าเราอินกับการเมืองมากแค่ไหน มันมากขึ้นเรื่อย ๆ โดยเฉพาะใน Twitter ที่มันไปเร็วมาก ข้อมูลต่าง ๆ หลั่งไหลเข้ามาเยอะมาก เราไปอ่าน ไปค้น เรื่องการเมือง ฟังงานเสวนาวิชาการเก่า ๆ เราคิดว่าเราเริ่มแยกแยะได้แล้วแหละ ว่าเรารักในหลวง ร.9 ที่ตัวบุคคล มากกว่า เราไม่ได้อินอะไรกับสถาบันฯ เท่าไหร่ เหมือนนอนหลับฝันไป ตื่นขึ้นมาอีกทีก็เป็น FC สศจ กับเป็นสมาชิกตลาดหลวงฯ แล้ว ถึงแม้จะใช้แอคหลุมก็เหอะ
- เราคิดว่าในหลวง ร.9 ก็มีทั้งข้อดีและข้อเสียแหละ เราจะไม่ตัดสินว่า ในหลวง ร.9 เป็นคนดีหรือไม่ดี และจะไม่ตัดสินด้วยว่าคนที่รักหรือไม่รักในหลวง ร.9 เป็นคนดีหรือไม่ แต่เราไม่โอเครกับคนที่ไปบังคับ ไปยัดเยียดให้คนอื่นต้องรักในหลวง ร.9 เราไม่โอเครกับการล่าแม่มด – เราไม่โอเครกับตัวเองมากกว่าที่ก่อนหน้านี้ ก็เคยรักในหลวง ร.9 จนเสียสติ เราเคยโกรธเป็นฟืนเป็นไฟเวลามีคนบอกว่าคนเสื้อแดงล้มเจ้า ด่าในหลวง เรานั้นเราหูตามืดบอดจริง ๆ แหละ
- เราก็ยังโพสถึงในหลวง ร.9 อยู่เลย เมื่อวันที่ 13 ตุลาคม ปีที่แล้ว แต่ก็เห็นความเปลี่ยนแปลงนะ คนเริ่มไม่อินมากขึ้น มีคนกดโกรธ และก็คนกดหัวเราะโพสเราด้วยแหละ เอาจริง ๆ ตอนนั้นเราเลิกลักเหมือนกันว่าจะยังไงดี จำได้ว่ามีข่าวเรียกร้องให้ #ปล่อยเพื่อนเรา ตอนนั้นพอดี ทัวร์เลยลงใน FACEBOOK เราเหมือนกัน
- เราโกรธเป็นฟืนไปเป็นไฟเลย ตอนที่ตำรวจใช้รถฉีดน้ำสลายการชุมนุมในวันที่ 16 ตุลาคม เราเปลี่ยนภาพโปรไฟล์เป็นสีน้ำเงินเลย ความรู้สึกเราตอนนั้น คือ ใจหนึ่งก็โกรธ อีกใจหนึ่งก็กลัว กลัวว่าถ้าเราออกตัวแรงเกินไป เราจะถูกเพ่งเล็งไหมในที่ทำงาน แต่สุดท้ายก็ทนไม่ไหวแล้วโว้ย ช่างแม่งละ ใครจะว่ายังไง ใครจะด่ามา ก็จะด่ากลับละนะ
- เราโกรธ ๆๆๆๆ มากขึ้น และม็อบก็ดันเพดานสูงขึ้นเรื่อย ๆ เราเองตอนนั้นคิดว่าตัวเองไม่ได้รักในหลวง ร.9 เหมือนเดิมแล้ว ภาพจำมันเปลี่ยนไป มีคนกล้าพูดเรื่องนี้ในที่สาธารณะมากขึ้น เราทะเลาะกับที่บ้านหนักมากเลยช่วงนี้
- เราร้องไห้ตอนดูคลิปหมอทศพรโดนจับด้วยแหละ และก็ร้องไห้ตอนที่แพนกวิ้นโดนจับ แล้วผู้ชุมนุมช่วยออกมาได้ วันที่ร้องเพลงแสงดาวแห่งศรัทธาด้วยกันอะ เราเห็นแพนกวิ้นนั่งรถเข็นแล้วน้ำตาท่วมเลย
- เรารู้สึกเสียดายน้ำตาที่ไปอินกับอ๊อฟ พงพัฒน์ ตอนนั้นมากเลย คิดแล้วก็โมโห “พวกมึงมีสิทธิอะไรมาไล่ดูออกจากบ้านของกูวะ !”
- เรารู้สึกว่า เวลาผ่านไปเร็วมาก วันนี้ วันที่ 13 ตุลาคม ทุกอย่างไม่เหมือนเดิม
- เรา เอิ่ม.. ตอนนี้ ไม่รู้สิ เราไม่อินแล้วอะ ถามตัวเองมาตลอดว่ายังรักในหลวง ร.9 อยู่ไหม ? คำตอบ คือ ไม่.. ไม่อิน แต่ก็ไม่ได้เกลียดชังอะไรถึงขนาดที่จะต้องตามไปด่า เพราะเราเองก็ยังเชื่อว่า ในหลวง ร.9 ก็เป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง ที่มีข้อดีข้อเสีย ไม่ใช่พระ เทวดา พระเจ้าที่จะวิพากษ์วิจารณ์แล้วบาป แต่แค่ไม่ได้รักแล้ว แต่ก็มีบ้างที่ไป FIGHT กับพวกที่รักพ่อจนเสียสติ เราชอบเปิดหลักฐานเรื่องสำนักทรัพย์สินแหกกลับไปบ่อย ๆ ขอบคุณพระบิดา สศจ อ้อ แล้วก็ เราตามไปด่าเจนิเฟอร์ คิ้ม ด้วยนะ รักมาก เจ็บมาก เกลียดนางไปเลย
- ป.ล. เราว่าเราโชคดีมากเลย ที่ตอนนั้นตัดสินใจไม่สัก “ฉันเกิดในรัชกาลที่ ๙” เราขี้เกียจหาช่างมาซ่อมเหมือนเพื่อน ๆ ในตลาดหลวง 😜🤪
https://www.facebook.com/100831741819062/posts/353518803217020/?sfnsn=mo